امروزه، استفاده از مولتی کوپترهای بدون سرنشین به عنوان وسایل حمل و نقل، در حال
افزایش می‌باشد و یکی از آخرین نمونه‌های آن نیز بکارگیری هواپیماهای بدون سرنشین
توسط آمازون برای حمل بسته ها بوده است (شرحی از این خبر را می توانید از اینجا
مشاهده نمایید). با این حال، باید این نکته را در نظر گرفت که پرواز آن‌ها در مناطق مسکونی و
شلوغ، بحق بسیاری از مردم را به خاطر وقوع خطرات احتمالی همچون خرابی وسیله پرنده و
یا سقوط آن بر سر رهگذران، نگران می کند. همین موضوع، عاملی شد تا محققانی در
دانشگاه ETH زوریخ، یک الگوریتم کنترل را ایجاد کنند که اجازه می‌دهد هر کوادکوپتری بتواند
حتی با از دست دادن چند موتور یا ملخ، به پرواز خود ادامه بدهد.
به دلیل وجود خطر از کار افتادن ناگهانی و سقوط، اغلب این پرنده های بدون سرنشین که
برای حمل و نقل به کار گرفته می شوند، هگزاکوپتر یا اوکتاکوپتر (یعنی دارای شش یا هشت
موتور/ملخ) می باشند. این پرنده های بدون سرنشین با داشتن ۶ یا ۸ موتور/ملخ قادر
هستند در شرایطی که یکی از آن‌ها را از دست دادند، به پرواز خود ادامه بدهند. با این حال
علاوه بر وجود سخت‌افزار اضافی (موتور و ملخ های بیشتر)، این وسایل نقلیه، بسیار بزرگ‌تر،
سنگین‌تر، پیچیده‌تر و به همین ترتیب دارای بهره وری کمتر نسبت به کوادکوپترها (۴
موتور/ملخ) هستند.
الگوریتم ETH می‌تواند به کنترل سیستم کوادکوپترهای موجود اضافه شود و هیچ نیازی به
تغییرات فیزیکی در این هواپیماهای بدون سرنشین ندارد.
زمانی که نرم‌افزار تشخیص می‌دهد یک یا تعداد بیشتری از ملخ ها غیرفعال شده‌اند، به هر
دلیلی از جمله شکستن ملخ یا معیوب و خاموش شدن موتور، ابتدا از موتور/ملخ های
باقیمانده برای قرار دادن کوادکوپتر در حالت چرخش افقی شناور استفاده می کند. سپس به
وسیله ی تعدیل گزینشی پیشرانه (فشار موتور) بر روی هر ملخ، کوادکوپتر را از طریق کج
کردن زاویه ی چرخش آن هدایت کرده و شرایط را برای یک فرود کنترل شده، فراهم می کند.
بر اساس گزارش‌ها، این الگوریتم حتی در حالتی که فقط یک موتور/ملخ فعال وجود داشته
باشد نیز عملی خواهد بود
ربات توپی با ویژگی‌های حرکتی مشابه انسان در ایران ساخته شد 